Müzik ile ilgili her yazı, ilgi alanım olduğu için dikkatimi çeker. Müzik, önceleri benim için dinlenme-eğlenme aracı iken, şimdi; mesleğimin parçası, çalışmalarımın nesnesi haline geldi. Müzik yazıları da artık daha bir önem kazandı.
Sanat toplumun içinde birey tarafından üretilmesine rağmen, bireyin toplum tarafından kültürleşme süreciyle bilincinin kazanılması, sanatın aynı zamanda “anonim” özelliğini de göz önüne getirir ki bu bireyin ürettiği eserin tam olarak kendisine ait olmadığını da söylemek demektir.
Nobel’e heves etmek Koca Yaşar’a yakışmadı. Yaşar Kemal’e Nobel’i vermediler, vermezler. Çünkü Yaşar Kemal köklerinden koparılamaz. Kırk romandır onu o köklere bağlayan. Yaşar Kemal, o kadar bizdendir ki, Onu kendilerinden yapmayı düşünememişlerdir bile. Nobel, sahibini bulmuştur.
Benim yerime düşünen bir kitabım, vicdanımın yerini tutan bir din adamım, perhizim ile ilgilenerek sağlığım için karar veren bir doktorum oldu mu, zahmete katlanmama hiç gerek kalmaz artık.
Altı ay önce, dün bile, "Ne yapacak?" diye soruluyordu. Saygı duymak gereken karşıtlıklarla yaralanmış bir halde, geçici bir süre için sessizliği seçmişti. Ama, ağır ağır geçen ve seçtiğine bağlı kalan ender insanlardan olduğu için, sessizliğin sonu beklenebilirdi.
Estetik fenomeni, ya da sanat fenomenini oldum olası bir bilgi problemi olarak ele alan düşünürlere rastlanır. Bunlara göre, estetik ya da sanat olayı insan ile nesneler dünyası arasında meydana gelen bir tür bilgi olaydır.
İçinde yaşadığımız günlerde (hatta yıllarda) en çok tartışılması; gündemde olması gereken bu kavramlar, ne yazık ki hep es geçilmektedir... Tam da bugünlerde bu kavramları anımsamakta; kapsamlarını, içeriklerini hatırlamakta büyük yarar var diye düşünüyorum... Bu nedenle biraz didaktik de olsa, bu kavramları deşmeye çalışacağım.
Ülkemizde politik amaçlı sanat hareketleri,dünyadaki örnekleri kadar ses getirememiş ve onlar gibi kitleselliğe ulaşamamış olsa da sanatında siyasal olaylara,toplum sorunlarına yer veren bir çok sanatçı olmuştur.
Sanat,daima özgürlüğe ihtiyaç duyar.Bağımsızlığın olmadığı yerde sanatçı ne boyasını ne de notasını dilediği gibi kullanabilir.Günümüzde de özel galeriler,sanat ticareti yapmakta ve hem sanatçıya hem kendisine gelir sağlamaktadır.
Heybeliada`daki Deniz Okulu`ndan mezun olan İsmail Türe, kendi gibi Gelibolulu olan bir genç kıza kaptırır gönlünü. İki sevgili parmaklarına nişan yüzüğü taksalar da, birbirlerini çok seyrek görmektedirler.
