Sanat, bireysel ve toplumsal kimliklerin ifade araçlarından biridir. Toplumsal değişim süreçlerinde bazı kimlikler ortadan kalkarken, yeni kimlikler ortaya çıkar. Bu yazı, Osmanlı Batılılaşmasının başladığı 18. yüzyıldan, Cumhuriyet dönemine kadar üretilen figüratif resimler üzerinden Osmanlı toplumunun bireysel ve toplumsal kimliklerinin irdelenmesini amaçlamaktadır. Ressamların kendilerini ve toplumlarını anlatırken kulllandıkları üslup ve imgelerin anlamları üzerinde durulacaktır.

1935 - 1945 yılları arasında Giacometti’nin sanat yaşamında iki bölüm görülür: 1935-40 yılları arasında mo­delden esinlenerek, 1940-45 yıllarında ise hayal gücüyle yapıtlar verdi. Aynı yıllarda modem realist Balthus, Gruber ve Derain’le de arkadaşlık kurdu.

Yirminci Yüzyıl Sanatı’nın içinde, güzellik kaygısı taşıyan veya doğa görüntülerinden oluşturulmuş yapıtlar, yerlerini tamamen olmasa da özünde kavramsal olan, düşünsel endişeler taşıyan ve çeşitli önermeler içeren kavramsal yapıtlara bırakmıştır. Bu birçok koşulun ortak oluşturduğu bir durumdur.

Bu yazı, öncelikle ‘acı’nın kökenini, felsefe ve psikolojideki yerini inceler; bireysel acının sanatçının yaratma sürecindeki rolünü irdeler. Bu sebeple Sanat Tarihi’ndeki büyük bunalımların ve yıkımların yaşandığı dönemler ve belirli sanatçılar, psikolojik ve sosyolojik bir bakış açısıyla yeniden ele alınır.

Gerçeküstücü resim ve gerçeküstü fotoğraf alanında sunulan sanatsal üretimler, gerçeküstücü sanat akımı ile olan benzerlikleriyle ayrıcalıklı bir sanat dalıdır. Bu bağlamda günümüz bazı gerçeküstü dijital fotoğraf sanat üretimleri özellikle Jerry Uelsmann, Maggie Taylor ve charly Franklin’in, eserlerinin gerçeküstücü sanatçı Rene Magritte’in yapıtları üzerinden karşılaştırmalı olarak incelenmeye çalışılmış;...

Nipur’da Assurbanipal’ın kitaplığında ve Etilerin başkenti Boğazköy’de ele geçen Gılgamış destanı, eski doğu dünyasında yüzyıllarca tanınmış, her yerde yankılar uyandırmış, insanlığın ilk yazın örneklerinden biridir.

Endüstri devrimini takip eden süreçte makineleşmenin getirdiği kolaylıklar ve sosyo-kültürel değişim dönemin sanatçılarını eser üretiminde kullanılan malzeme ve verilen mesaj bağlamında önemli ölçüde etkilemiştir. Sanatçılar 19.yy sonrasını kapsayan bu süreç içinde klasik sanat malzemelerinin yanında yeni medyaları da kullanmaya başlamıştır. Günümüz sanatçıları da benzer bir şekilde içinde bulunduğumuz dönemin en önemli iletişim araçlarından biri olan teknolojiden sıkça faydalanmaktadır.

Orhan Pamuk’un 2007’de yayımlanan Babamın Bavulu adlı kitabı, Pamuk’un 2006 Aralık ayında Stockholm’da Nobel Edebiyat Ödülü’nü almadan önce yaptığı Babamın Bavulu, Oklahoma Puterbaugh Konferansı’nda yaptığı İma edilen Yazar ve Almanya Yayıncılar Birliği Barış Ödülü’nü alırken yaptığı Kars’ta ve Frankfurt’ta başlıklı konuşma metinlerinden oluşmaktadır.

Bu araştırmada, üç sanatçının üç yapıtıyla konuya yaklaşılmaya çalışıldı. Yapıtlar, Goya’nın 3 Mayıs Katliamı, Picasso’nun Guernica’sı ve Kiefer’in Nuremberg Alanı adlı resimleridir.

Bu çalışmada modern sanat ve estetiğin öznelerarasılık ve refleksivite kavramlarıyla bağlantısı incelenmektedir. Bunun için öncelikle modernlikle geleneksellik arasındaki farlılıklar incelenmektedir. Modernlik, toplumsal yaşamda, sürekli bir dönüşüme karşılık gelmektedir. Geleneksellikle modernlik arasındaki en önemli ayrım çizgisi de budur. Toplumsal yaşamdaki bu sürekli dönüşümler bireylerin sanatsal yaratımlarında da yankısını bulmaktadır.